Sinfonia Iuventus – inauguracja sezonu 2024/2025

Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa  – inauguracja sezonu 2024/2025
Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, 7 września 2024

Program
Ludomir Różycki Preludium symfoniczne na skrzypce i orkiestrę Mona Lisa Gioconda
Gustav Mahler Kindertotenlieder
Richard Strauss II symfonia f-moll op. 12

Małgorzata Walewska – mezzosopran
Bassem Akiki – dyrygent

Sinfonia Iuventus – inauguracja sezonu 2024/2025. Dyryguje Bassem Akiki. Fot. Piotr Banasik

Nie mogę uwierzyć, że to już siedemnasty sezon Sinfonii Iuventus! Relacjonowałam jej koncerty dla nieistniejącej już „Twojej Muzy” w pierwszych latach istnienia orkiestry; wydawało mi się, że to było niedawno… W ostatnich czasach nie śledziłam występów Iuventusu tak często jak na początku, ale na pojedyncze koncerty wpadałam bodaj każdego roku.
Mimo zmieniającego się składu (w Iuventusie grają muzycy, którzy nie ukończyli jeszcze trzydziestu lat) występ tej orkiestry był dla mnie gwarancją pierwszorzędnej jakości. Ani razu się nie zawiodłam. Właściwie nie mogło być inaczej, bo do każdego składu przyjmowani są najbardziej utalentowani absolwenci i studenci uczelni muzycznych. Umiejętności doskonalą pod batutą najlepszych dyrygentów, towarzysząc znakomitym solistom, poznając repertuar symfoniczny dający możliwość zaprezentowania się muzykom ze wszystkich sekcji instrumentów. A do tego są pełni pasji do grania, co prawie zawsze skutkuje ponadprzeciętnym wykonaniem.

W koncercie inaugurującym sezon 2024/2025 orkiestrę poprowadził Bassem Akiki. Program wypełniły utwory nieczęsto pojawiające się na afiszu, co dla wytrawnych melomanów stanowiło dodatkową zachętę. Na koncert przybyło trzech szacownych dyrygentów: Tadeusz Strugała, Jerzy Maksymiuk i Antoni Wit.
Wybór Preludium Różyckiego na rozbieg był jak najbardziej uzasadniony. Różycki, jak wielu kompozytorów z jego pokolenia, był zapatrzony w Richarda Straussa, którego młodzieńczą symfonię dyrygent z opiekunami Iuventusu zadali tym razem swoim podopiecznym.

Małgorzata Walewska stworzyła wybitną kreację. Fot. Piotr Banasik

Gwoździem programu były Kindertotenlieder (Treny dziecięce) Gustava Mahlera w interpretacji Małgorzaty Walewskiej. Walewska genialnie oddała rozpacz zawartą w tym cyklu pieśni. Mahler skomponował go poruszony tekstami romantycznego poety Friedericha Rückerta, które ten napisał po śmierci swoich dwojga małych dzieci. Kompozytor, który dopiero co sam znajdował się na granicy życia i śmierci, wybrał pięć spośród 428 trenów, napisanych przez zrozpaczonego Rückerta.
Dramatyczny mezzosopran Małgorzaty Walewskiej brzmiał nadzwyczajnie w tych wyjątkowych utworach. Do wokalu Walewska dodała subtelne gesty, które jeszcze wzmocniły przekaz. W finale posłużyła się rekwizytem – czarną, prześwitującą tkaniną, którą zasłoniła twarz.

Zrobiła to w sposób czysto artystyczny. Piękny wizualnie; bardzo pasujący do tej żałobnej kompozycji. Takiej Walewskiej jeszcze nie znałam.

Koncertmistrzem Sinfonii Iuventus jest obecnie Maciej Hejmej. Ładnie zagrał partię solowych skrzypiec w „Giocondzie” Różyckiego. Ale to nie on, a grający na kotłach Jan Gralla przykuwał moją uwagę, i to we wszystkich utworach znajdujących się w programie. Miał dużo do grania, co nieczęsto bywa udziałem kotlistów. Poza talentem muzycznym, Jan ma charyzmę, która na estradzie jest zawsze atutem.

Kiedy Richard Strauss skomponował swoją II symfonię, nie miał jeszcze skończonych 20 lat. Brahms, który wówczas przekroczył już pięćdziesiątkę ocenił ją słowami „ganz hübsch” („całkiem ładne”). Powiedzieć to samo o całym koncercie Iuventusu inaugurującym sezon artystyczny 2024/2025 – to byłoby o wiele za mało.

Jan Gralla – kotlista w obecnym składzie Sinfonii Iuventus.
Fot. Piotr Banasik